Był czas, kiedy łatwiej było mi się schować i być z dala od siebie i od ludzi.
Kiedy lepiej i łatwiej było milczeć, niż powiedzieć prawdę.
Kiedy bardziej słuchałam innych niż siebie.
Kiedy żyłam tak jak ktoś mi dyktował bo nie miałam zaufania do siebie, ze wiem co dla mnie dobre i wiem czego chcę tak naprawdę.

Myślałam, że to mnie chroni. Myślałam, że tak jest bezpieczniej, lepiej, łatwiej.
Ale z czasem zaczęło mnie to ranić i przeszkadzać mi życie w skorupie, z dala od siebie, wykonując czyjeś polecenia i zaspokajając potrzeby oraz wymagania ludzi, którzy mnie otaczali.
Uśmiechałam się, choć w środku czułam ciężar, ból i smutek.
Byłam twarda, odważna, silna dla innych, choć coraz mniej dla siebie.

Ale Dusza nie daje o sobie zapomnieć.
Cicho przypomina się przez ciało, sny, emocje.
I przychodzi taki moment, kiedy już nie da się jej ignorować.
Nie da się nie zauważać co raz mniej subtelnych znaków i wołania o spojrzenie w głąb siebie i przypomnienie sobie kim jestem. Kim jestem, ale tak naprawdę, bez masek. Kim jestem dla siebie, dla świata. Skąd pochodzę i co chcę w życiu ziemskim osiągnąć, kim chcę być i co niosę w swojej głębokiej kilkuwcieleniowej pamięci.

Dziś nie boję się być sobą. Taką prawdziwą.
Nie boję się pokazać światu swoją twarz taką jaka ona jest naprawdę, bez maski, którą założyłam żeby być grzeczna, posłuszna, lojalna, zadowalająca.
Nie dlatego, że wszystko już mam poukładane i jest mi wszystko jedno bo nic nie mam do stracenia.
Ale dlatego, że w końcu przestałam się siebie wstydzić. Przestałam udawać kogoś kim nie jestem, żeby inni byli zadowoleni, żeby inni byli ze mnie dumni.

Przestałam bać się tego, że jestem wrażliwa.
Tego, że czasem nie mam siły.
Tego, że czegoś nie chcę albo coś mi nie pasuje.
Przestałam bać się odrzucenia, oceny, krytyki, hejtu, obelg i wyśmiewania.

Zamiast udawać, zaczęłam słuchać siebie.
I to zmieniło bardzo wiele. To zmieniło całe moje dotychczasowe życie.

Powrót do siebie nie wygląda jak film.
To nie musi być wielka decyzja czy życiowa rewolucja.

Czasem to coś bardzo prostego:
* Zrobienie sobie herbaty i chwilę ciszy.
* Powiedzenie „nie”, kiedy czuję, że to nie dla mnie.
* Przyznanie się, że się boję i bycie z tym.
* Zdjęcie maski przy jednej zaufanej osobie
* Przyznawanie się że nie mam siły albo jestem zmęczona
* Wyrażanie swojego zdanie gdy wcześniej milczałam

To w takich chwilach odzyskujemy kontakt z sobą i zaczynamy dostrzegać coś więcej niż tylko świat materii- swoją Duszę.

Uczę się ufać temu, co czuję, co widzę, co myślę.
Uczę się wierzyć, że to ja najlepiej wiem, co dla mnie dobre.
Już nie potrzebuję potwierdzenia z zewnątrz.
Wystarcza mi ten cichy głos wewnątrz – mój własny, głos mojej Duszy, która właśnie go odzyskała.
Moja Dusza mówi szeptem, subtelnie, delikatnie, czule, ale czasem krzyczy, płacze, lamentuje.
Ale ja wiem że to też jest w porządku i daje sobie do tego prawo.

Nie muszę być już idealna.
Nie muszę wszystkim się podobać.
Nie muszę się tłumaczyć z tego kim jestem i że jestem sobą.

Nie przyszłam tu, żeby się zmieścić.
Przyszłam, żeby być sobą – prawdziwą.
Przyszłam na ten Świat po to żeby mówić prawdę taką jaką znam, bez lukrowania, bez owijania w bawełnę.
Czasem prawda boli, czasem jest niewygodna, czasem bolesna.
Ale prawda jest tylko jednak i kiedy ją odkryjesz nie będziesz już chciał zawrócić, nie będziesz już chciał zakładać masek. Kiedy poznasz prawdę nie będziesz myślał o tym jak zadowolić innych żeby Cię zauważyli i szanowali.
Kiedy poznasz prawdę zechcesz za nią iść i pozwolisz swojej Duszy żeby Cię prowadziła.

Ja swojej pozwoliłam i każdego dnia pozwalam Jej na to od nowa. Każdego dnia zgadzam się na to żeby moja najgłębsza część mnie prowadziła.
Każdego dnia wybieram prawdę i siebie.
——————————————————————————————————————
Jeśli czujesz, że coś w Tobie się porusza…
Że już za długo czekasz, żeby być sobą – może to jest właśnie ten moment.

Nie musisz wiedzieć, co dalej.
Nie musisz mieć gotowego planu.
Wystarczy, że usiądziesz sam z sobą i zapytasz:
„Co moja Dusza chce mi dziś powiedzieć?”

I po prostu posłuchaj… W ciszy.
Nie ze słuchawkami na uszach, nie z dźwiękiem muzyki relaksacyjnej w tle…
W absolutnej ciszy…
W prawdzie.
——————————————————————————————————————-
Przestrzeń, którą tworzę, jest właśnie po to:
Byś mogła spotkać się ze sobą – taką, jaka jesteś naprawdę.
Bez masek. Bez presji. Bez ocen.

Nie mam gotowych rozwiązań.
Ale mam Obecność.
A w niej możesz po prostu być.
A ja, naprawdę Cię zobaczę.

Z czułością
Ania z Alchemii Przypomnienia

Emocje to naturalna część naszej ludzkiej natury.
Są jak fale na oceanie — czasami łagodne, a innym razem burzliwe.
Często jednak uczymy się je tłumić, unikać lub ignorować, co może prowadzić do napięć w ciele i umyśle.

Prawda jest taka, że tylko wtedy, gdy pozwolimy sobie na pełne przeżycie emocji, możemy je naprawdę uwolnić i odzyskać wewnętrzną równowagę. Czy to przez płacz, krzyk, twórczość, czy rozmowę z bliską osobą — ważne jest, by nie starać się ich kontrolować, ale raczej dać im przestrzeń, by mogły przepłynąć przez nas bez blokad.

💡 Dlaczego to ważne?

Zatrzymywanie emocji wewnątrz nas może prowadzić do ich nagromadzenia, co w dłuższej perspektywie może objawiać się w postaci stresu, lęku, a nawet fizycznych dolegliwości i chorób.
Uwalnianie emocji to proces oczyszczania, który daje nam szansę na nowy początek — na lepsze zrozumienie siebie i swoich potrzeb.

Moją ulubiona metodą uwalniania emocji, którą pracuję z klientami, a także polecam swoim klientom do samodzielnej pracy jest uwalnianie emocji metodą dr. Hawkinsa.

Dr David R. Hawkins, znany autor książki „Power vs. Force”, opracował metodę pracy z emocjami, która koncentruje się na świadomym uwalnianiu negatywnych emocji i przekonań. Proces uwalniania emocji w tej metodzie jest zarówno duchowy, jak i psychologiczny, oparty na założeniu, że każda emocja ma określoną częstotliwość energetyczną, którą możemy podnieść poprzez świadome działania.

Oto kroki uwalniania emocji w metodzie Hawkinsa:
1. Zidentyfikowanie emocji
Pierwszym krokiem w procesie uwalniania emocji jest ich uświadomienie. Musisz nazwać emocję, którą odczuwasz. Zamiast unikać jej lub tłumić, daj sobie pozwolenie, by poczuć to, co się dzieje w danym momencie.
Zamiast mówić „czuję się źle”, spróbuj określić konkretną emocję, np. „czuję się zraniony”, „czuję złość”, „czuję smutek”. To już pierwszy krok w kierunku uwolnienia.

2. Akceptacja emocji
Hawkins mówi, że emocji nie trzeba zmieniać ani walczyć z nimi. Ważne jest, by je zaakceptować. To oznacza, że pozwalamy sobie na odczuwanie emocji bez oceniania ich. Akceptacja pozwala na uwolnienie napięcia związanego z negatywnymi uczuciami.
Powiedz sobie: „To, co czuję, jest w porządku. Mam prawo to czuć.”

3. Pozwolenie emocji na przejście
Najważniejszym krokiem w metodzie Hawkinsa jest pozwolenie emocji na przejście przez nas, bez oporu. Kiedy poczujesz intensywne uczucie, nie staraj się go tłumić ani zmieniać, ale zaakceptuj je, a następnie po prostu poczuj. Uświadomienie sobie, że emocja to tylko energia, która ma swoje określone miejsce w ciele, pozwala na jej naturalne „przepłynięcie”.
Skieruj swoją uwagę na ciało i zauważ, gdzie czujesz tę emocję. Możesz zauważyć napięcie w ciele (np. w klatce piersiowej, gardle, żołądku). Pozwól tej energii „wypłynąć” przez ciało. Zauważ, jak zmienia się jej intensywność.

4. Puszczenie emocji
Hawkins zaleca aktywne uwalnianie emocji poprzez wewnętrzny akt puszczenia. To oznacza, że decydujemy się „odpuścić” emocję, co może odbywać się za pomocą różnych technik, jak np. medytacja, oddychanie lub po prostu świadome postanowienie: „Teraz to puszczam. Już nie trzymam tej emocji.”
Użyj afirmacji: „Decyduję się puścić tę emocję. Uwalniam ją i pozwalam jej odejść.” Możesz powtarzać tę afirmację, aż poczujesz, że emocja już cię nie blokuje.

5. Poczucie przestrzeni i spokoju
Kiedy emocja została uwolniona, pojawia się uczucie spokoju i lekkości. Często jest to uczucie odprężenia, większej przestrzeni w ciele, a także uczucie wewnętrznej wolności. To moment, w którym energia, która była zatrzymana, przestaje nas przytłaczać.
Zauważ, jak twoje ciało zaczyna się relaksować, jak odczuwasz przestronność w swojej psychice. Poczujesz, że uwolniłeś się od emocji, które cię przytłaczały.

6. Wzrost świadomości i zmiana energetyczna
Dr Hawkins wierzył, że każda emocja ma swoją częstotliwość w energetycznej skali poziomów świadomości. Po uwolnieniu danej emocji nasza energia podnosi się, co skutkuje wyższą jakością życia i lepszym postrzeganiem rzeczywistości.
Jeśli uwolnisz złość, która miała niską częstotliwość, możesz poczuć wzrost energii, spokój i zrozumienie, co pomoże ci spojrzeć na sytuację z wyższej perspektywy.

Metoda Hawkinsa to proces, który wymaga praktyki i cierpliwości. W miarę jak uczymy się uwalniać emocje, zaczynamy odzyskiwać wewnętrzną harmonię i siłę. To nie tylko uwolnienie od negatywnych emocji, ale także droga do wyższej świadomości i pełniejszego życia.

Pamiętaj, że to, co czujesz, jest częścią ciebie, ale nie musi tobą rządzić. Daj sobie przestrzeń, by emocje mogły przepłynąć przez ciebie i nauczyć cię czegoś nowego.

W uwalnianiu emocji mogą Ci pomóc.
Medytacja i uważność (mindfulness): Pomogą ci skupić się na tu i teraz, akceptować emocje i pozwolić im przejść.
Oddychanie: Skupianie się na głębokim oddechu może pomóc w rozpuszczeniu napięć związanych z emocjami. Możesz spróbować różnych technik oddechowych w celu uspokojenia oddechu i całego swojego ciała.
Afirmacje: Powtarzanie pozytywnych, uwalniających słów może wspierać proces odpuszczania. metody kwantowego uwalniania emocji są bardzo dobrymi metodami pracy z uwalnianiem emocji z ciała i umysłu.
Techniki energetyczne- rożne techniki pracy w polu kwantowym są bardzo dobrymi metodami pracy z uwalnianiem emocji z ciała i umysłu.

Wewnętrzne dziecko to Twoje najdelikatniejsze części, to Twoje najdelikatniejsze uczucia i wrażliwe emocje.

Wewnętrzne dziecko to części Twojej osobowości reprezentującej nasze doświadczenia i przekonania z dzieciństwa.
Wewnętrzne dziecko jest to symboliczne odzwierciedlenie Twojego dzieciństwa, i Ciebie samego jako dziecka, z jego potrzebami, pragnieniami, lękami i radościami.

Praca z wewnętrznym dzieckiem polega na świadomym zrozumieniu i uzdrawianiu tych wcześniejszych doświadczeń, które mogą wpływać na nasze dorosłe życie, relacje, samoocenę czy sposób radzenia sobie z emocjami.
Celem takiej pracy z sobą jest zaakceptowanie i ukojenie tych części siebie, aby osiągnąć większą równowagę i zdrowie psychiczne.

Jak rozpoznać, że Twoje wewnętrzne dziecko potrzebuje zaopiekowania?

1. Ciągłe uczucie zmęczenia i braku energii
   Jeśli czujesz się wyczerpany, bez energii, nawet po dobrym wypoczynku, może to oznaczać, że Twoje wewnętrzne dziecko czuje się zaniedbane lub niedostatecznie wspierane. Brak radości i entuzjazmu może być sygnałem, że Twoje emocje są tłumione, a potrzeby niezaspokojone.
2. Nadmierna krytyka własnej osoby
   Gdy często słyszysz w głowie krytyczne głosy, które obwiniają Cię za błędy, niedoskonałości czy porażki, może to wskazywać, że Twoje wewnętrzne dziecko nie otrzymało wystarczającej miłości i akceptacji w dzieciństwie. Takie negatywne myśli mogą powstawać jako mechanizm obronny, ale również świadczyć o potrzebie uzdrowienia tej części siebie.
3. Trudności w nawiązywaniu relacji i poczucie osamotnienia
   Jeśli czujesz się samotny, odcięty od innych lub masz trudności w budowaniu bliskich więzi, może to być efekt zaniedbania Twojego wewnętrznego dziecka. Często to właśnie ta część potrzebuje czułości, akceptacji i bezpiecznej przestrzeni do wyrażania emocji.
4. Powracające wspomnienia z dzieciństwa, które wywołują silne emocje
   Nawet jeśli nie pamiętasz dokładnie wydarzeń, ale pojawiają się w Twojej głowie obrazy lub uczucia związane z dzieciństwem, które wywołują smutek, złość czy żal, to znak, że Twoje wewnętrzne dziecko potrzebuje procesu uzdrowienia i przebaczenia.
5. Unikanie przyjemności i radości
   Jeśli odczuwasz trudność z czerpaniem radości z życia, unikaniem przyjemnych aktywności lub masz poczucie, że na wszystko zasługujesz tylko wtedy, gdy jesteś perfekcyjny, może to wskazywać na to, że Twoje wewnętrzne dziecko nie czuje się bezpieczne i kochane.
6. Wypalenie emocjonalne i brak motywacji
   Często zbyt długie tłumienie emocji, zwłaszcza tych trudnych, prowadzi do wypalenia. Jeśli czujesz, że tracisz sens i nie masz energii do działania, warto spojrzeć głębiej na swoje emocje i potrzeby, które mogą być zaniedbane od lat.

Jeśli zauważasz którąś z powyższych oznak warto sprawdzić jak się ma Twoje wewnętrzne dziecko.

Przede wszystkim warto zacząć od słuchania siebie, akceptacji i dawania sobie przestrzeni do odczuwania emocji. Pomocne mogą być techniki takie jak medytacja, pisanie dziennika, terapia czy prace artystyczne, które pozwalają na wyrażenie tego, co ukryte głęboko w nas. Ważne jest, aby odnaleźć w sobie te fragmenty, które potrzebują troski i miłości, i stopniowo je uzdrawiać.

W mojej pracy z klientami ulubioną metodą pracy z Wewnętrznym Dzieckiem jest coaching z wizualizacją lub regresja hipnotyczna do wydarzeń z dzieciństwa.

W swojej pracy na co dzień pracuję Energią Reiki, którą oczyszczam, równoważę i doenergetyzowuję czakry oraz aurę człowieka.
Dziś chciałabym przybliżyć obraz czakr. Opowiedzieć czym są czakry w naszym ciele, w jaki sposób działają i w jaki sposób możemy wspierać ich energetykę.
Czakry są niewidzialnymi centrami energetycznymi w naszym ciele, które odgrywają kluczową rolę w naszym zdrowiu duchowym, emocjonalnym i fizycznym.W tradycji wschodniej, szczególnie w hinduizmie i buddyzmie, czakry są uważane za miejsca, w których energia życiowa, znana jako “prana” lub “qi”, przepływa przez nasze ciało.
Czakry są często wizualizowane jako wiry energii, które mogą mieć różne kolory i kształty. Wiele praktyk medytacyjnych i terapeutycznych koncentruje się na harmonizacji i równowadze tych centrów energetycznych, aby wspierać zdrowie i dobre samopoczucie.

Istnieje siedem głównych czakr, zlokalizowanych wzdłuż kręgosłupa, każda z nich odpowiada za różne aspekty naszego życia

Czakra podstawy (Muladhara) – Pierwsza czakra w systemie energetycznym człowieka. Jest ona koloru czerwonego. Znajduje się u podstawy kręgosłupa. Odpowiada za przetrwanie, bezpieczeństwo i stabilność. To fundament, na którym budujemy nasze życie.
Kiedy czakra podstawy jest odblokowana, do energetyzowana i działa prawidłowo wtedy czujemy się bezpieczne w swoim życiu na co dzień, prawidłowo się również odżywamy. Czakra ta pozwala na lepsze zrozumienie i akceptację własnego ciała, co jest kluczowe dla zdrowia psychicznego i fizycznego.
Kiedy ta czakra jest zablokowana pojawiają się zaburzenia odżywiania, odczuwamy lęk i niepokój o naszą codzienność, mamy problemy finansowe.
Jeśli chcesz żeby Muladharma działała prawidłowo powinieneś spędzać czasu na łonie natury, pracować w ogrodzie, czy po prostu chodzić boso po trawie.
Używanie olejków eterycznych, takich jak drzewo sandałowe, paczula czy cedr, może wspierać proces uzdrawiania.
Kryształy, które dobrze wpłyną Twoją czakrę podstawy to czerwony jaspis, czarny turmalin, onyks.

Czakra sakralna (Svadhisthana) – Druga czakra w systemie energetycznym człowieka. Jest ona koloru pomarańczowego i zlokalizowana jest poniżej brzucha. Odpowiada za twórczość, przyjemność, związki oraz naszą seksualność. Wspiera nas w eksploracji emocji i relacji.Gdy czakra sakralna jest zablokowana możemy odczuwać lęk, niepokój, niepewność, brak popędu seksualnego. Uczucie stagnacji, brak inspiracji i motywacji do działania.
Przy blokadzie tej czakry fizyczne symptomy to bóle w dolnej części brzucha, problemy z układem rozrodczym i hormonalnym.
Aby odblokować czakrę sakralną angażuj się w twórcze zajęcia, takie jak malowanie, pisanie czy rzeźbienie. Pozwól sobie na wyrażanie emocji poprzez sztukę. Również wszystkie formy ruchu fizycznego pomogą w odblokowaniu czakry sakralnej- joga, joging, pilates, pływanie.
Kryształy wspierające prawidłowe działanie czakry sakralnej to karneol, bursztyn.
Warto też w swoim otoczeniu używać olejków eterycznych takich jak: olejek yiang-yiang, pomarańczowy, cynamonowy i imbirowy.

Czakra splotu słonecznego (Manipura) – Trzecia czakra w systemie energetycznym człowieka. Ma ona żółty kolor. znajduje się w górnej części brzucha, mniej więcej na wysokości żołądka, pomiędzy klatką piersiową a pępkiem. Odpowiada za pewność siebie, osobistą moc i zdolność do działania. To centrum naszej woli i energii. . To tutaj gromadzi się nasza energia, która napędza nasze działania i motywuje do działania.Kiedy ta czakra jest zablokowana, możemy odczuwać niską samoocenę i brak pewności siebie, problemy z kontrolą emocji, trudności w podejmowaniu decyzji, uczucie bezsilności lub frustracji, problemy trawienne i fizyczne dolegliwości w obrębie brzuchaŻeby odblokować czakrę splotu słonecznego przydatne będą ćwiczenia fizyczne, zwłaszcza te angażujące mięśnie brzucha, mogą pomóc w uwolnieniu zablokowanej energii. Ogromną rolę w funkcjonowaniu naszej czakry splotu słonecznego odgrywa odżywianie. Wprowadź do swojej diety żółte produkty, takie jak banany, cytryny czy kukurydza, które symbolizują energię splotu słonecznego. Jedz pożywienie lekkostrawne, które nie będzie długo zalegało w Twoim układzie trawiennym.

Czakra serca (Anahata) – Czwarta czakra w systemie energetycznym człowieka. Ma ona zielony kolor. Usytuowana w centrum klatki piersiowej.
Odpowiada ona za naszą autentyczność i szczerość. To centrum energetyczne jest odpowiedzialne za miłość, współczucie i emocjonalną równowagę. Pomaga w budowaniu relacji z innymi ludźmi.
Kiedy czakra serca jest zablokowana mamy niekorzystne relacje ze światem i z samym sobą. Oprócz trudności w relacjach mamy też niską samoocenę i postrzeganym siebie jako osobę niegodną i niezasługującą.
Zablokowana czakra serca może objawiać się również w postaci dolegliwości fizycznych, takich jak bóle w klatce piersiowej, problemy z układem krążenia, a także problemy z oddychaniem.
W samodzielnym odblokowaniu czakry serca pomogą nam takie metody jak: joga, medytacja i techniki oddechowe.
Czakrę serca wspomaga minerały takie jak zielony awenturyn, kwarc różowy czy kwarc dymny. Zioła, które Niektóre zioła, takie jak róża, lawenda czy melisa, mogą wspierać pracę czakry serca. Olejki eteryczne, takie jak olejek różany lub jaśminowy, również mogą być pomocne.

Czakra gardła (Vishuddha) – Piąta czakra w systemie energetycznym człowieka. Ma niebieski kolor i znajduje się w okolicy gardła. Jest odpowiedzialna za naszą autentyczność i szczerość. Pomaga nam wyrażać nasze prawdziwe ja oraz dzielić się swoimi myślami i uczuciami z innymi. Kiedy ta czakra jest zrównoważona, czujemy się pewnie w komunikacji i nie boimy się mówić o tym, co naprawdę myślimy i czujemy.
Kiedy ta czakra jest zablokowana mamy problem z komunikacją i wyrażaniem swoich potrzeb i uczuć światu zewnętrznemu.
Żeby zrównoważyć czakrę gardła skup się na oddechu i wizualizuj niebieską energię przepływającą przez Twoje gardło. Możesz przy tym wydawać dźwięki- śpiewani, a także recytowanie mantr może być pomocne przy otwarciu czakry Vishuddha.
Prowadzenie dziennika lub pisanie listów może być skutecznym sposobem na wyrażenie siebie, na ujawnienie światu swoich odczuć i pragnień, które do tej pory kryły się tylko w naszej duszy.
Jeśli chcesz wzmocnić swoją czakrę gardła powtarzaj pozytywne afirmacje, takie jak „Mówię prawdę” lub „Moje słowa mają moc”.

Czakra trzeciego oka (Ajna) – Szósta czakra w systemie energetycznym człowieka. Ma kolor indygo, Zlokalizowana na czole, między brwiami. Odpowiada za intuicję, mądrość i zdolności psychiczne. Umożliwia postrzeganie rzeczywistości poza tym, co widoczne i wspomaga nasz duchowy rozwój.
Kiedy czakra trzeciego oka jest zablokowana, możemy doświadczać  problemów z koncentracją, trudności w podejmowaniu decyzji czy  nadmiernej analizy. Może to również prowadzić do braku intuicji i zniechęcenia do duchowego rozwoju.
Poprzez regularną medytację, z naciskiem na wizualizację i skupienie się na czakrze trzeciego oka.
Pomocne w uspokojeniu umysłu i wzmocnieniu intuicji są też praktyki oddechowe.
Bardzo dobrą metodą na odblokowanie czakry trzeciego oka jest malowanie, pisanie, kreatywne tworzenie manualne
Niektóre zioła, jak szałwia czy lawenda, oraz olejki eteryczne, takie jak olejek z jałowca, mogą wspierać pracę czakry trzeciego oka.

Czakra korony (Sahasrara) – Siódma czakra w systemie energetycznym człowieka. Ma fioletowy kolor. Znajduje się na szczycie głowy. Odpowiada za duchowe połączenie z uniwersum i wyższe stany świadomości. Jest związana z transcendencją i oświeceniem.To właśnie ta czakra odpowiada za nasze związki z duchowością, mądrością oraz poczuciem jedności ze światem.
Kiedy czakra korony jest zrównoważona, czujemy się zharmonizowani, otwarci na nowe doświadczenia i pełni zaufania do wszechświata. Możemy łatwiej nawiązywać głębsze połączenia z innymi ludźmi, a także odkrywać sens naszego istnienia.
Natomiast, gdy jest zablokowana, możemy odczuwać zagubienie, brak sensu w życiu, a także trudności w nawiązywaniu relacji z innymi.
Aby wspierać zdrowie czakry korony, warto praktykować medytację, jogę oraz spędzać czas na łonie natury.
Używanie kryształów, takich jak ametyst czy kryształ górski, również może pomóc w otwieraniu tej czakry. Warto także zadbać o codzienną praktykę wdzięczności i refleksji, co pozwala na głębsze zrozumienie siebie i otaczającego nas świata.

Czakry są niezwykle ważnym aspektem naszego życia, wpływającym na nasze zdrowie i samopoczucie. Praca z nimi wymaga regularności i cierpliwości, ale przynosi ogromne korzyści w postaci lepszego połączenia z samym sobą, większej równowagi emocjonalnej oraz ogólnego wzmocnienia energii życiowej. Zachęcam Cię do eksploracji i odkrywania, jak czakry wpływają na Twoje życie i jak możesz je wspierać w codziennym funkcjonowaniu.

Wielka miłość, miłość na całe życie, miłość na zawsze, miłość do grobowej deski.
Już od dziecka o takiej każdy marzy. Nawet jeśli nie mówimy o tym głośno to każdy z nas chce mieć kogoś kogo będzie kochał, a ten ktoś będzie kochał nas.
Związek romantyczny często staje się celem samym w sobie. Pogoń za tym jedynym/ tą jedyną, często nas zaślepia i nie żyjemy w tu i teraz tylko biegniemy do celu.
Zdobyć tą Wielką Miłość.
Warto zatrzymać się na chwilę i zastanowić, co naprawdę oznacza MIŁOŚĆ.
Czym jest miłość do samego siebie, czym jest miłość do innych ludzi i czy miłość własna wpływa na nasze relacje z innymi.
Kolejnym bardzo ważnym pytaniem na jakie powinniśmy znaleźć odpowiedź to jak odnaleźć równowagę między tym, co dajemy innym, a tym, co dajemy sobie?
I właśnie to pytania, w moim odczuciu zasługują na głębszą refleksję.

Miłość do samego siebie to fundament wszystkiego. Całego naszego życia w sferze zawodowej i osobistej oraz naszych relacji z innymi ludźmi
Wydaje się to być temat często bagatelizowany lub wręcz mylony z egoizmem. Takie właśnie mamy przekonania wyniesione z naszego domu rodzinnego. W naszej kulturze stawianie siebie na pierwszym miejscu jest nieprzychylnie postrzegane. A ktoś kto stawia innych ponad siebie i jest empatyczny wtedy jest przez społeczeństwo dobrze postrzegany. Zawsze tutaj zadaje sobie pytanie jak się czuje taka osoba kiedy spychana jest na dalszy plan bo zawsze ktoś inny jest ważniejszy. Bo tak wypada, bo tak trzeba, bo tak nas nauczono.
Tymczasem, miłość do siebie to nie tylko akceptacja swoich wad i zalet, ale również umiejętność dbania o siebie w sposób, który pozwala nam rozwijać się i być szczęśliwymi. To poznanie samego siebie, własnych potrzeb i pragnień, a także stawianie granic. Miłość do samego siebie to także umiejętność odpoczynku i opiekowania się sobą na co dzień.

Osoba, która kocha siebie, nie boi się być autentyczna. Akceptując samego siebie wychodzimy do ludzi tacy jacy jesteśmy , nie udając kogoś innego. Wychodzimy do ludzi z tym co mamy w sobie i nie wydaje nam się to ani złe, ani nie na miejscu ani głupie.

Osoba, która kocha siebie potrafi mówić „nie” wtedy, gdy sytuacja tego wymaga, i nie czuje się winna z powodu podejmowania decyzji, które są dla niej najlepsze. Zdrowe granice: Osoby z wysoką miłością własną są bardziej skłonne do ustalania i utrzymywania zdrowych granic w związku, co sprzyja wzajemnemu szacunkowi.

Miłość własna sprzyja otwartej i szczerej komunikacji, która jest bardzo ważna w związkach międzyludzkich. Osoby, które akceptują siebie, są bardziej skłonne do wyrażania swoich potrzeb i uczuć. Niestety bardzo duża część ludzkiej populacji nie potrafi tego, przez co ludzie przestają z sobą rozmawiać i wzajemnie oskarżają się gdy coś dzieje się nie po ich myśli.

Miłość własna pozwala na większą niezależność emocjonalną od innych. Osoby, które potrafią kochać siebie, nie polegają w pełni na partnerze w zakresie poczucia własnej wartości oraz uzupełnienia przez partnera swoich deficytów. Zmniejsza to presję na związek, a takie osoby nie boją się być same.

Osoby, które mają zdrową miłość własną, są często lepiej przygotowane do radzenia sobie z konfliktami. Potrafią podejść do problemów z empatią i zrozumieniem, a nie z agresją czy defensywnością. Takie osoby nie obwiniają innych o swoje samopoczucie oraz o rzeczy które im się nie udają.

Miłość własna pozwala na lepsze wspieranie partnera w jego rozwoju osobistym. Osoby, które są pewne siebie, często zachęcają swoje drugie połówki do dążenia do celów i spełniania marzeń. Nie boję się sytuacji że staną się mniej ważne lub niepotrzebne gdy partner będzie miał znajomych lub hobby.

Osoby, które kochają siebie, mają tendencję do bycia bardziej zadowolonymi z życia, co wpływa na ich pozytywne nastawienie i radość w związku.
Zdrowa miłość własna pomaga w unikaniu związków, które są toksyczne lub szkodliwe. Osoby, które szanują siebie, są mniej skłonne do akceptowania złego traktowania.

Kiedy mówimy o miłości do innych, mamy na myśli nie tylko romantyczne uczucia, ale także przyjaźń, rodzinę i relacje społeczne.
Miłość do innych wymaga od nas empatii i zrozumienia. To umiejętność słuchania, wspierania, ale także akceptacji, że każdy z nas ma swoje wady.
W zdrowych relacjach romantycznych obie strony powinny być w stanie wyrażać swoje emocje, pragnienia i potrzeby, a także dawać sobie nawzajem przestrzeń do bycia sobą.

Jednak aby móc w pełni zaangażować się w relację, musimy najpierw zrozumieć, że miłość nie jest jedynie uczuciem, ale także działaniem.
To codzienne wybory, które podejmujemy, aby pokazać, że nam na kimś zależy. To wspólne chwile, rozmowy, wsparcie w trudnych momentach. W miłości romantycznej niezwykle ważne jest, aby partnerzy potrafili nie tylko dawać, ale i przyjmować miłość.
Często zapominamy, że przyjęcie komplementu czy pomocnej dłoni wymaga od nas odwagi i otwartości.

Warto zauważyć, że miłość do samego siebie i miłość do innych nie muszą się wykluczać.
Wręcz przeciwnie, są ze sobą nierozerwalnie związane. Zachowanie równowagi między miłością do siebie a miłością do innych to też umiejętność, którą trzeba w sobie wykształcić.
Kiedy potrafimy docenić siebie, stajemy się bardziej otwarci na miłość innych. Uczymy się, jak kochać, a także, jak być kochanym.
W zdrowych relacjach romantycznych partnerzy powinni wspierać się nawzajem w dążeniu do samorealizacji. To pozwala na tworzenie przestrzeni, w której obie strony mogą się rozwijać.

Nie ma nic piękniejszego niż związek, w którym obie osoby czują się spełnione, zarówno jako jednostki, jak i jako para. Wspólne cele, marzenia i pasje mogą być wspaniałym fundamentem, na którym można budować trwałą relację. Kiedy obie strony pracują nad sobą, stają się lepszymi partnerami, a ich miłość staje się głębsza i bardziej autentyczna.

Miłość do samego siebie i miłość do innych to dwa filary, na których opiera się każda zdrowa relacja. Brak równowagi między nimi może prowadzić do frustracji i niezadowolenia. Dlatego ważne jest, aby nie tylko starać się być dobrym partnerem, ale także zadbać o siebie, rozwijać swoje zainteresowania i pasje oraz nie bać się mówić o swoich potrzebach.

Pamiętajmy, że miłość to nie tylko uczucie, ale także wybór. Wybór, aby być lepszym dla siebie i dla innych. Wybór, aby tworzyć relacje, które dają radość, wsparcie i spełnienie. To w końcu miłość sprawia, że nasze życie staje się piękniejsze. I niezależnie od tego, czy jesteśmy w związku romantycznym, czy też uczymy się kochać siebie, najważniejsze jest, aby nigdy nie zapominać o tej najważniejszej osobie – o sobie samym.

Z miłością
Anna

W dzisiejszej rzeczywistości jesteśmy bombardowani informacjami, nowościami, odkryciami i oczekiwaniami oraz oceną. W biegu codzienności często zapominamy o najważniejszej osobie w naszym życiu… o sobie samych.
Często bywa tak, że w pogoni za materią, w trosce o naszych najbliższych, zapominamy o sobie, o tym, że sobą też powinniśmy się opiekować i znać swoje potrzeby oraz oczekiwania w stosunku do siebie, do innych i do świata.

Samopoznanie to fundament, na którym możesz budować swoje życie, rozwój osobisty i relacje z innymi.
Ale co tak naprawdę oznacza poznawanie samego siebie i jak możesz to osiągnąć?

Samopoznanie to proces odkrywania i zrozumienia własnych myśli, emocji, wartości i potrzeb. To podróż, która prowadzi nas do głębszego zrozumienia tego, kim jesteś, co Cię motywuje i jakie są Twoje pragnienia. To odkrywanie swoich preferencji oraz ocen, bez filtrów, które nałożyli nam inni (rodzice, wychowawcy, nauczyciele).
Samopoznanie to również poznanie swoich mocnych i słabych stron, odkrywanie swoich talentów i darów. Obejmuje to zarówno refleksję nad przeszłością, jak i spojrzenie w przyszłość.
Dzięki samopoznaniu możesz lepiej zarządzać swoimi emocjami, podejmować świadome decyzje i budować zdrowe relacje z innymi. Ogromnym plusem poznawania samego siebie jest spokój i wewnętrzna harmonia. Kiedy wiesz kim jesteś i na co Cię stać ,a czego się boisz, co stanowi dla Ciebie wyzwanie, a co przychodzi Ci z lekkością, wtedy umiesz zarządzać swoją przestrzenią, którą tworzysz.

Dlaczego samopoznanie jest ważne?
Kiedy poznasz swoje mocne i słabe strony, wtedy lepiej zrozumiesz samego siebie i możesz dostosować swoje cele i działania do swoich możliwości. Powoli będziesz wspinał się na szczyt, a zadania, które sobie postawisz nie przerosną Ciebie. To z kolei prowadzi do większej satysfakcji z życia.

Gdy znasz swoje wartości i priorytety możesz świadomie podejmować decyzje. Łatwiej jest podejmować decyzje, które są zgodne z naszymi przekonaniami.
Dzięki temu unikniesz sytuacji, które mogą prowadzić do frustracji czy żalu.

Kiedy już poznasz siebie pomoże Ci to lepiej zrozumieć innych, dzięki czemu wzmocnisz relacje interpersonalne. Kiedy znasz siebie, jesteś bardziej empatyczny i otwarty na potrzeby innych, co sprzyja budowaniu zdrowszych relacji.

Proces samopoznania jest kluczowy dla Twojego rozwoju duchowego i osobistego. Uczy Cię, jak radzić sobie z wyzwaniami, rozwijać umiejętności i dążyć do spełnienia. Znając swoje granice, preferencje, możliwości możesz rozwijać się w kierunku, który Cię interesuje i który pomoże Ci jeszcze wyraźniej i jeszcze bardziej cieszyć się swoim życiem.

Zanim wyruszysz w podróż samopoznania najpierw poświęć czas na refleksję nad swoim życiem.
Zastanowienie się nad swoimi doświadczeniami, emocjami i reakcjami. Możesz napisać swoją historię, począwszy od dnia narodzin aż do dziś, możesz także prowadzić na bieżąco notatki w formie dziennika, w którym będziesz zapisywać swoje myśli i uczucia. To pomoże Ci zrozumieć, co jest dla Ciebie ważne.

Zadawaj sobie dużo pytań, które skłonią Cię do myślenia. Na przykład: Co mnie uszczęśliwia? Jakie są moje największe lęki? Jakie wartości są dla mnie najważniejsze? Co w ludziach lubię a czego nie lubię? Jakie mam marzenia? Czasami trzeba zacząć od prostych pytań, np. jaki kolor lubię? Jaka jest moja ulubiona czynność w ciągu dnia? Jaka jest moja ulubiona kawa, herbata, potrawa?
Odpowiedzi na te pytania, mogą one stanowić punkt wyjścia do dalszych poszukiwań.

Słuchaj siebie. Słuchaj odpowiedzi na zadane pytania. Nie bagatelizuj żadnych swoich odpowiedzi czy rozterek. Zatrzymuj się nad nimi, rozmyślaj, bierz pod uwagę. Zwróć też uwagę na swoją intuicję i uczucia. Często to, co czujemy, może nam wiele powiedzieć o naszych pragnieniach i potrzebach. Często też my sami spychamy nasze podszepty, odsuwamy na później albo nie słuchamy tego co mamy sobie do powiedzenia. Zwróć uwagę na to czy nie ignorujesz samego siebie i swojej intuicji.

Eksperymentuj. Odłóż strach głęboko do szuflady. Nie przyda Ci się. Zacznij nowe życie próbując nowych rzeczy. Może uczestnictwo w warsztatach, podróżowanie czy nauka nowych języków lub umiejętności pomogą Ci w odkrywaniu nieznanych dotąd przez Ciebie aspektów samego siebie. Dzięki odważnemu podejściu do życia odkryjesz swoje dary i talenty, które masz głęboko w sobie.

Może na jakimś etapie swojego samopoznania będziesz potrzebował wsparcia. Pamiętaj że w tej drodze możesz porozmawiać z rodziną, przyjaciółmi, a może ze specjalistą (trenerem, coachem, mentorem, psychologiem itp.)Szukaj wsparcia:
Rozmowy poszerzają nasze horyzonty i mogą dostarczyć Ci cennych perspektyw oraz pomóc zobaczyć siebie z innej strony oraz zrozumieć swoje emocje, uczucia, o których do tej pory nie miałeś pojęcia.

Samopoznanie to niekończąca się podróż, która wymaga czasu, cierpliwości i zaangażowania. Nie jest to jednorazowa wycieczka w głąb siebie. Jest to długotrwały, czasem ciągły, czasem cykliczny proces.
Warto jednak podjąć ten wysiłek, ponieważ przynosi on nie tylko lepsze zrozumienie samego siebie, ale także pozwala na pełniejsze, bardziej autentyczne i spokojniejsze życie w wygodzie i harmonii.
Pamiętaj, że każdy krok w kierunku samopoznania to krok ku rozwojowi osobistemu i spełnieniu.
Niech ta podróż stanie się Twoim priorytetem – zasługujesz na to, by znać siebie i żyć w zgodzie z własnymi wartościami i pragnieniami.”

W dzisiejszym zabieganym świecie, pełnym stresu i nieustannego pośpiechu, coraz więcej osób poszukuje sposobów na odnalezienie wewnętrznego spokoju.
Praca, kariera, nauka, dom, codzienne obowiązki. Jesteśmy cały czas w biegu. Nawet gdy wydaje nam się, ze stanęliśmy, odpoczywamy korzystamy z usług kosmetyczki, oglądamy film, skrolujemy media to okazuje się, że nasz mózg nie odpoczywa, jest cały czas bodżcoswany. Zdarza się często tak, że nie umiemny być tu i teraz. Kiedy jesteśmy w pracy i wykonujemy swoje obowiązki nasze myśli błądzą przy czynnościach, które będziemy wykonwyać za kilka godzin. Mimo tego że pozornie próbujemy odpocząć i tak już wybiegamy myślami w przyszłość zamiast skupić się na trwającej obecnie chwili.
Medytacja jest narzędziem, które pozwala nam się skupić, dzięki niej zwalniają fale w naszym mózgu, a on sam odpoczywa, dzięki czemu nasze ciało również się relaksuje.
Wiele osób nie wie jak zacząć medytować..
W tym wpisie chciałabym przybliżyć metodę medytacji, a także opisać początkującym osobom jak zacząć medytować żeby się nie zniechęcić.

Medytacja to praktyka, która polega na skupieniu uwagi oraz osiągnięciu stanu relaksu i wewnętrznej harmonii.
Podczas medytacji mózg przełącza się z fal beta o wysokiej częstotliwości, związanych z aktywnym myśleniem i rozwiązywaniem problemów, na wolniejsze fale alfa i theta, które są powiązane z relaksem i głębokim ognisko. Liczne badania naukowe wykazały, że regularna medytacja zmienia strukturę i funkcjonowanie mózgu, może pomóc w walce ze stresem, poprawić funkcje poznawcze i opóźniać procesy starzenia się mózgu
Medytacja może przyjmować różne formy- od prostych ćwiczeń oddechowych, przez wizualizacji, aż do bardziej złożonej techniki. Wspólnym mianownikiem wszystkich rodzajów medytacji jest dążenie do wyciszenia umysłu oraz zjednoczenia ciała i ducha.
Medytacja ma swoje korzenie w wielu tradycjach duchowymi filozoficznych oraz religiach,, a korzyści jej zostały potwierdzone przez liczne badania naukowe

Korzyści z medytacji są ogromne. Zaliczają się do niej:
Redukcja stresu: Medytacja pomaga obniżyć poziom kortyzolu- hormonu stresu, co przyczynia się do ogólnego poprawienia samopoczucia. Jak powiedział buddysta : „Wdech to nowy początek, a wydech to nowe zakończenie”.
Poprawa koncentracji: Regularna praktyka medytacyjna zwiększa zdolność do skupienia się i utrzymania uwagi na dłużej. Albert Einstein zauważył: „Wyobraźnia jest ważniejsza od wiedzy. Wiedza jest ograniczona, podczas gdy wyobraźnia obejmuje cały świat”.
Lepsze zdrowie psychiczne: Medytacja może pomóc w łagodzeniu objawów depresji i lęku, wspierając ogólny rozwój emocjonalny. Jak mówił Dalajlama: „Szczęście nie jest czymś gotowym. To pochodzi z twoich własnych działań”.
Wzrost samoświadomości: Medytacja sprzyja lepszemu zrozumieniu samego siebie i swoich emocji. „Poznaj siebie, a poznasz świat” – mówił Sokrates.
Poprawa zdrowia fizycznego: Regularna medytacja może pomóc w obniżeniu ciśnienia krwi, poprawie snu oraz ogólnym wzmocnieniu układu immunologicznego.

Jeśli chcesz zacząć medytować to zacznij od kilku minut. 5-10 minut, a następnie codziennie wydłużaj czas swoich praktyk o kilka minut (2-3 minuty).
Można od razu zacząć od 15-20 minut,.

Kolejna moja wskazówka jest taka, żeby na początku wybierać medytacje prowadzone. Na znanych platformach z muzyką znajdziesz ich mnóstwo.
Możesz też znaleźć osobę, która poprowadzi Cię przez proces medytacji online lub na żywo w swoim gabinecie.
Kiedy dojdziesz do wpray nie będą potrzebni Ci eksperci a nawet muzyka. Będziesz mógł sam wprowadzić się w stan relaksacji przy pomocy oddechu.

Ale na początek podpowiem Ci jak zacząć krok po kroku:
Wybierz spokojne miejsce: Znajdź ciche miejsce, gdzie nikt Ci nie przeszkodzi. Może to być Twój pokój, ogród lub nawet park.
Ustal czas: Na początku wystarczy kilka minut dziennie. Możesz sobie nastawić budzik za 5-10minut.
Wybierz pozycję: Możesz medytować w pozycji siedzącej, leżącej lub nawet w ruchu (np. podczas spaceru). Ważne, aby czuć się komfortowo.
Skup się na oddechu: Zamknij oczy (jeśli to możliwe i np, nie idziesz) i skoncentruj się na swoim oddechu. Obserwuj, jak powietrze wchodzi i wychodzi z Twojego ciała. Jeśli myśli zaczynają błądzić i będą przypływały te, których aktualnie nie potrzebujesz, zaczniesz gdzieś uciekać myślami, delikatnie wróć do obserwowania oddechu.
Bądź cierpliwy: Medytacja to umiejętność, którą rozwija się z czasem. Nie zrażaj się, jeśli na początku będzie trudno. i pamiętaj- każda minuta medytacji przynosi korzyści.

Medytacja to potężne narzędzie, które może znacząco poprawić jakość Twojego życia. Dzięki regularnej praktyce możesz zredukować stres, poprawić zdrowie psychiczne oraz zwiększyć samoświadomość. Warto dać sobie szansę na odkrycie tej niezwykłej drogi do wewnętrznego spokoju.

Jak powiedział Wayne Dyer: „Nie możesz kontrolować sytuacji, ale możesz kontrolować swoją reakcję na nią”. Medytacja daje Ci tę kontrolę i pozwala z pełnym spokojem stawić czoła wyzwaniom codzienności. Zacznij już dziś, a przekonasz się, jak pozytywnie wpłynie to na Twoje ciało i umysł.
Życzę Ci dużo wytrwałości i owocnych pierwszych kroków w swojej pięknej podróży, którą rozpoczniesz wraz z medytacją,

Z miłością
Anna

Dziś chciałabym poruszyć niezwykle istotny temat – o pracy z samym sobą.
Niezależnie od tego, czy dopiero zaczynasz swoją podróż w kierunku rozwoju duchowego lub rozwoju osobistego, czy może już masz za sobą pewne doświadczenia, każdy z nas może skorzystać na pogłębieniu tej relacji. Jak więc zacząć tę fascynującą przygodę?
Tak naprawdę niewiele osób zna samego siebie. Cęsto żyjemy przekonaniami kultorowymi lub wyniesionymi z domu rodzinnego, ze szkoły.
Nakładając filtry otoczenia zniekształcamy obraz samego siebie, umniejszamy swojej wartości lub czujemy się w ogóle bezwartościowi.
Nie wiemy co lubimy robić w wolnym czasie, jaka jest nasza ulubiona potrawa czy wolimy góry czy morze, wieś czy miasto. To tylko kilka przykładów, ale jest ich znacznie więcej i dotyczą różnych sfer naszego życia.
Żyjemy z dnia na dzień z “przyklejonymi łatkami” , z opiniami , o zakazach i nakazach. Warto poznawać poglądy innych ludzi oraz ich wartości, ale też, a nawet przede wszystkim warto poznawać siebie samego. I nie jest to podejście egoistyczne jak niegdyś twierdzili nasi rodzice i dziadkowie.

Zatem, pierwszym krokiem do skutecznej pracy nad sobą jest zrozumienie, kim naprawdę jesteśmy. Może to wymagać chwili refleksji. Wglądy w siebie nie przychodzą w chaosie. Rozwój lubi ciszę, zatrzymanie, zamyślenie i czas.
Zacznij od prostych pytań, a z biegiem czasu i w trakcie kolejnych spotkań z sobą pogłębiaj swoje pytania. Na początek- jaką lubię zupę? Czy wolę góry czy morze? CO mnie interesuje?
I kiedy będziesz poznawał siebie głębiej pytaj dalej- Co mnie motywuje? Jakie są moje marzenia? Jakie są moje lęki i ograniczenia? Jakie mam cele w życiu?
Pytania z czasem będą się zmieniać, będziesz kopał głębiej.
Pamiętaj, że nie ma głupich odpowiedzi albo nieważnych. Wszystkie Twoje odpowiedzi są dobre takie jakie przychodzą. Ważne jest to żebyś odpowiedział w zgodzie z sobą, zgodnie z Twoją prawdą i żebyś był z sobą szczery.
Możesz prowadzić dziennik, w którym będziecie zapisywać swoje myśli i emocje. To doskonały sposób, aby lepiej poznać siebie.

Bardzo dobrą techniką, która daje wiele pięknych wglądów w siebie jest uważność i medytacja Wprowadzenie tych praktyk do codziennego życia może być ogromnym wsparciem w pracy nad sobą. Umożliwia to wyciszenie umysłu oraz lepsze zrozumienie przychodząc myśli i emocji. Niektóre z nich mogą być znajome, inne przychzą całkowicie nowe, nieznane. Ale kiedy jesteś uważny na siebie widzisz to czego nie widziałeś do tej pory ponieważ nigdy nie stawiałeś siebie na pierwszym miejscu i nigdy nie zastanawiałeś się co tak naprawdę czujesz i czy to co czujesz jest Twoje czy wyuczone, np. w dzieciństwie.
Zacznij od kilku minut dziennie, a z czasem wydłużaj czas, który spędzasz tylko z sobą na medytacji czy uważności na to co w Tobie i w koło Ciebie.

Kiedy już zaczniesz lepiej rozumieć siebie, swoje emocja, przekonania i Twoje postrzeganie otaczającego Cię świata, warto wyznaczyć konkretne cele, które będą wspierały Cię w Twojej życiowej ścieżce.
Cele mogą dotyczyć różnych obszarów życia – od kariery, przez zdrowie, po relacje z innymi ludźmi (przyjacielskie, romantyczne, rodzinne).
W wyznaczaniu celów ważne jest, aby były one realistyczne i mierzalne. Wyznacz sobie małe cele (te które możesz osiągnąć w okresie do 3 miesięcy), cele optymalne (te, które możesz osiągnąć do pół roku/roku) i cele maksymalne (te które możesz osiągnąć w ciągu roku lub dłuższego czasu).
Pamiętaj, że każdy mały krok przybliża Cię do osiągnięcia większych marzeń więc… Lepiej robić malutkie kroczki niż nie robić nic.

W pracy z sobą nie możemy zapominać o emocjach. Kiedy zaczynasz poznawać siebie często wiąże się to z konfrontacją z naszymi lękami, złością czy smutkiem lub bezradnością.
Często będą towarzyszyły Ci emocje i uczucia, które już znasz lecz czasem będą przychodziły nieznane, zupełnie nowe.
Nie bój się ich. Poznaj je, badaj, patrz skąd przychodzą, dlaczego się pojawiają. Sprawdzaj o czym myślałeś gdy pojawiła się dana emocja i sprawdzaj dlaczego się pojawiła czy jest nowa czy już kiedyś ją odczuwałeś, jeśli nowa zapoznaj się z nią i pozwól jej być, zaistnieć, a jeśli już kiedyś ją czułeś przypomnij sobie kiedy, kiedy najczęściej ona przychodzi.
Pozwól sobie na odczuwanie. Może to być trudne, ale zrozumienie i akceptacja swoich emocji jest kluczowa w procesie uzdrawiania.

Pamiętaj też, że nie jesteś sam w tej podróży samopoznania. Warto poszukać wsparcia w Twoim otoczeniu.
Jest wiele grup wsparcia (stacjonarnie jak i online), gdzie spotykają się ludzie którzy zaczynają swoją drogę w poznaniu siebie lub są na dalszym etapie swojej drogi ku sobie. Na takich grupach możesz dzielić się swoimi przemyśleniami korzystać z doświadczenia innych, co może przynieść nowe perspektywy.
Możesz także poszukać wsparcia coacha, terapeuty, hipnoterapeuty. Profesjonalista pomoże Ci pokazać kolejne aspekty do odkrycia, które masz w sobie głęboko zakopane i nie masz do nich jeszcze dostępu. Pomoże ustalić Ci cele, a także spotkać się z sobą w tym co trudne dla Ciebie na daną chwilę.

Ogromną rolę w rozwoju odgrywa czas i cierpliwość.
Praca z sobą to nie jest jednorazowy wgląd czy jedno spotkanie ze specjalistą. Praca z sobą to proces, który wymaga czasu i cierpliwości. Nie oczekujcie natychmiastowych efektów. Efekty będą przychodziły, ale małymi krokami. Po każdej chwili spędzonej z sobą czy z terapeutą będziesz widział zmianę- może ogromną, może ledwo zauważalną. Ale każdy krok, nawet ten najmniejszy, jest krokiem w dobrą stronę.
Bądź dla siebie wyrozumiały i opiekuńczy.

Rozpoczęcie pracy z samym sobą to odważny krok, który może odmienić Twoje życie. Zmieniając swoje życie zmieniamy świat w koło nas, patrzymy inaczej na otoczenie i ludzi, którzy są w naszym życiu na co dzień.
Każdy z nas ma ogromny potencjał, który warto odkrywać i rozwijać.
Życzę Ci żeby ta podróż w głąb siebie była dla Ciebie źródłem radości oraz ogromem odkryć i wewnętrznego spokoju.

Z miłością
Anna

Zapraszam do dzielenia się swoimi doświadczeniami. Jakie są Wasze pierwsze kroki w pracy nad sobą? Od czego się zaczął Wasz głęboki rozwój?

Cześć!
Mam na imię Anna i z radością witam Cię na moim blogu 🙂
Jako konsultant Kronik Akaszy, hipnoterapeutka, praktyk Reiki oraz coach, pragnę dzielić się z Tobą moimi przemyśleniami, doświadczeniami oraz narzędziami, które mogą pomóc w Twojej osobistej transformacji.
Moja podróż w świat rozwoju osobistego i duchowego zaczęła się wiele lat temu, kiedy zaczęłam studia na kierunku pedagogiki specjalnej.
Zawsze fascynowało mnie to, jak umysł i ciało współdziałają, jak nasze przekonania kształtują rzeczywistość i jak możemy wykorzystać te mechanizmy, aby żyć pełniej i szczęśliwiej.
Od dziecka interesowałam się także duszą, opiekunami i szeroko pojętą ezoteryką.
Postanowiłam zgłębić te tematy, co zaprowadziło mnie do nauki hipnozy, coachingu, uzdrawiania energetycznego metodą Reiki oraz pracy z Kronikami Akaszy.
Wszystkie te narzędzia pozwoliły mi zmienić moje życie, zrozumieć siebie i wejść na drogę pomagania innym ludziom oraz wspierania ich w drodze do odnalezienie spokoju , harmonii i równowagi.

Na tym blogu znajdziesz różnorodne treści – od technik relaksacyjnych, przez porady dotyczące rozwoju osobistego, aż po głębsze zrozumienie duchowości i energii.
W tym miejscu będę dzielić się z Tobą praktycznymi ćwiczeniami, które możesz zastosować w swoim życiu aby poprawić jego jakość, będę zamieszczać treści na temat duszy, ciała, umysłu, energii, a także na temat technik, którymi pracuję na co dzień z moimi klientami. Na moim blogu będę zamieszczała także inspirującymi historie z mojej praktyki oraz życia codziennego.

Chciałabym także, aby to miejsce stało się przestrzenią wymiany myśli i doświadczeń. Dlatego zachęcam Cię do komentowania, zadawania pytań i dzielenia się swoimi spostrzeżeniami oraz doświadczeniami. Wspólnie możemy otworzyć drzwi do pięknego świata pełnego radości, miłości i obfitości oraz stworzyć społeczność, która wspiera się w drodze do lepszego zrozumienia siebie i otaczającego nas świata.
Dziękuję, że jesteś tutaj i mam nadzieję, że znajdziesz wiele wartościowych informacji oraz inspiracji w moich postach.
Bardzo się cieszę, że mogę towarzyszyć Ci w tej pięknej podróży ku odkrywaniu siebie.

Z miłością
Anna